Άρχων Μ. Ιερομνήμων της Μ.τ.Χ.Ε.

Ισχυρότατη και αιφνιδιαστική είδηση με κεραυνοβόλησε και με άφησε εμβρόντητο. H εκδημία του αγαπημένου μου Νίκου Μαγγίνα, μετά από μακρά και στενή φιλία δασκάλου και μαθητή μισού και πλέον αιώνος.

Η τελευταία συνάντησή μας τον περασμένο Σεπτέμβριο στην βεράντα του σπιτιού μου, λόγω της πολύμηνης απομονώσεως μου εκ της πανδημίας, ήταν μια ευχάριστη έκπληξη. Ήλθε με τα εόρτια «μαντέμια» του από την «Πόλη», όπως πάντα έπραττε ευγνωμόνως για τις συστάσεις μου περί της αγνότητος, της φιλοτιμίας και της ανιδιοτελούς προσφοράς του στον εκκλησιαστικό χώρο. Ήθελε να με συμβουλευτεί για την ετοιμαζόμενη έκδοση ιστορικών φωτογραφιών του, όπως είχα πράξει και εγώ προ ετών στους «Ειρηνοποιούς» μου. 

Μιλήσαμε επί μακρόν και αναφέρθηκα στις προσπάθειές μου για την διάσωση του πλήθους των ιστορικών φιλμς και φωτογραφιών που αποτελούν πολύτιμες ιστορικές μαρτυρίες που πρέπει να μην έχουν την τύχη των προ ημών. Δυστυχώς όλα αρπάζονται από τους «εντυγχάνοντες» και χάνονται. Του είπα τι μου έλεγε ο πατριάρχης Αθηναγόρας και η μακρά πείρα μου και τι σκέπτομαι και γι’ αυτό αγωνιώ. Συμφώνησε απόλυτα γιατί μόνον ο «δάσκαλος» ξέρει την ιστορική αξία των φωτογραφιών για τα εκκλησιαστικά πρόσωπα και γεγονότα του αιώνα μας. Η τάξη του αρχείου αυτού εξασφαλίζεται όταν δοθεί σε κάποιο ειδικό ίδρυμα "Ερευνών" και όχι σε αναρμόδια πρόσωπα συλλεκτών και συλλόγων. Είπαμε πολλά και ενδιαφέροντα και στο τέλος με φωτογράφησε, όπως πάντα για να με δει ο Πατριάρχης, που συνδέεται «εκ νεότητός του» μαζί μου. Έτσι περατώθηκε η τελευταία μας συνάντηση.

Καλό ταξίδι αγαπημένε μας Νικολάκη.

Όπως σε αγκαλιάσαμε εγώ και η οικογένειά μου να βρίσκεσαι πλέον στους κόλπους Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ στην Βασιλεία του Θεού.